Ks. Jacek Nowak
"Umazanie w błotku" zamiast posypania popiołem
(2013)

  • Kategoria tekstu: Anamnesis
  • Źródło przedstawianego tekstu: Anamnesis 74 (2013), pyt. s. 83, odp. s. 84
  • Dokument oczekuje na sprawdzenie
  • Tytuł tekstu może się różnić od wersji drukowanej ze względu na standaryzację dla potrzeb wyszukiwarki.

Autor

Index:
Prefiks:
Nazwisko:
Imię:
Sufiks:
Autor red.:
Autor pomocn.:

Tytuł

Tytuł:
Podtytuł:

Tagi

Inne

Kategoria: (A/B/C/D..)
Dostęp: (open/limited/closed)
Status:
Źródło:
Uwagi:

PYTANIE:

Podczas tegorocznej Środy Popielcowej obrzęd posypania głów popiołem zastąpiło "umazanie wiernych w błotku", tzn. ksiądz w kazaniu mówił, iż tak jak ubrudzimy się, to trzeba się obmyć a tutaj jak się ubrudzimy w grzechach, trzeba się oczyścić. Zaznaczam, iż ma to miejsce podczas Mszy Świętej. Kapłan nie widzi różnicy posypania głów popiołem a umazanie błotkiem. Twierdząc iż przemawiają racje duszpasterskie bardziej ma ten znak dotrzeć do młodzieży.

ODPOWIEDŹ:

W tradycji symboliki chrześcijańskiej występuje popiół a nie błoto. Wystarczy sięgnąć do Pisma Świętego, aby przekonać się o tym. Oto kilka przykładów: 1. Moc oczyszczająca: Hbr 9,13. 2. Przemijalność i grzeszność: Rdz 3,19; Hi 42,6; Mt 11,21. 3. Stąd posypanie głów popiołem: Jdt 4,11-15; 9,1; Ez 27,30.

Popiół jest dla chrześcijanina symbolem przemijalności, ale tym samym stanowi pierwszy krok ku nieprzemijalności. Pokuta jest po to, aby dokonać refleksji nad swoim życiem, zadośćuczynić Bogu i ludziom za grzechy, a w konsekwencji rozpocząć nowe życie, wiodące do wieczności, w której się w pełni realizuje. Można by zatem tutaj mówić o eschatologii rozpoczynającej się w teraźniejszości ziemskiej.

Brudzenie kogoś błotem (nawet pochodzącym ze zmieszania popiołu z wodą) nie występuje w symbolice chrześcijańskiej i nie ma żadnego uzasadnienia. Domorosłe próby tworzenia własnej symboliki świadczą o braku znajomości teologii.
(Ks. Jacek Nowak SAC)