Bp Stefan Cichy
Obrzęd "mandatum" w kościele parafialnym
(2005)

  • Kategoria tekstu: Anamnesis
  • Źródło przedstawianego tekstu: Anamnesis 41 (2005), s. 136
  • Dokument oczekuje na sprawdzenie
  • Tytuł tekstu może się różnić od wersji drukowanej ze względu na standaryzację dla potrzeb wyszukiwarki.

Autor

Index:
Prefiks:
Nazwisko:
Imię:
Sufiks:
Autor red.:
Autor pomocn.:

Tytuł

Tytuł:
Podtytuł:

Tagi

Inne

Kategoria: (A/B/C/D..)
Dostęp: (open/limited/closed)
Status:
Źródło:
Uwagi:

PYTANIE:

Czy w kościele parafialnym można wykonać mandatum, czyli obrzęd umycia nóg?

ODPOWIEDŹ:

Obrzęd umycia nóg podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek przed Soborem Watykańskim II stosowany był jedynie w katedrach. Obecnie może mieć miejsce w każdym kościele parafialnym. Rubryki mszalne mówią: "Po homilii, tam gdzie względy duszpasterskie za tym przemawiają, odbywa się obrzęd umywania nóg. Ministranci prowadzą wybranych mężczyzn do ław przygotowanych w odpowiednim miejscu. Kapłan, jeśli trzeba, zdejmuje ornat i podchodzi do każdego mężczyzny, polewa wodą jego stopy i wyciera je, z pomocą ministrantów" (Mszał rzymski dla diecezji polskich, Poznań 1986, s. 127, p. 5-6).

List okólny o przygotowaniu i obchodzeniu świat paschalnych, ogłoszony przez Kongregację Kultu Bożego dnia 16 stycznia 1988 r., poucza: "Odbywające się zgodnie z tradycją obmycie nóg wybranym mężczyznom oznacza służbę i miłość Chrystusa, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć. Wypada tę tradycję zachować i wyjaśnić właściwy jej sens" (nr 51).

Zazwyczaj temu obrzędowi towarzyszy pieśń: "Przykazanie nowe daję wam..." ("Mandatum novum do vobis..."), stąd pochodzi jego nazwa: "mandatum".