Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Notyfikacja o tytule kościoła
(10.02.1999)
- Kategoria tekstu: Dokumenty Stolicy Apostolskiej
- Źródło przedstawianego tekstu: Notitiae 1999, s. 158.
- Dokument sprawdzony
- Tłumaczenie: ks. D. Ostrowski (z wykorzystaniem fragmentów przekładu studyjnego Ks. Z. Kobusa w publikacji "Tytuł kościoła w znaczeniu liturgiczno-teologicznym", w: Victimae Paschali Laudes, red. J. Kumala, Licheń Stary 2012, s. 465-476).
1. Każdy kościół powinien mieć tytuł, przypisany podczas liturgicznego obrzędu poświęcenia lub błogosławieństwa.1
2. Kościoły mogą mieć za tytuł Najśw. Trójcę, naszego Pana Jezusa Chrystusa pod wezwaniem tajemnicy Jego życia lub nazwy już wprowadzonej do liturgii, Ducha Świętego, a także Najśw. Maryję Pannę również pod wezwaniem już przyjętym w liturgii, świętych Aniołów, Świętego lub Błogosławionego wpisanego do Martyrologium rzymskiego.2
3. Tytuł kościoła winien być tylko jeden, chyba że chodzi o Świętych, których wpisuje się razem do Kalendarza własnego.
4. Bez zgody Stolicy Apostolskiej nie wolno nadawać kościołowi tytułu Błogosławionego, którego obchód nie jest jeszcze wpisany prawnie do Kalendarza diecezjalnego.3
5. Po dokonaniu obrzędu poświęcenia kościoła, nie można zmieniać tytułu (kan. 1218), chyba że, ze względu na poważne przyczyny, zostanie na to wydana wyraźna zgoda Stolicy Apostolskiej.
6. Jeśli jednak tytuł został przypisany podczas błogosławieństwa kościoła, zgodnie z Obrzędami poświęcenia kościoła4, w tym przypadku może on zostać zmieniony przez biskupa diecezjalnego (por. kan. 381 § 1), po dokładnym rozważeniu wszystkich racji i ze względu na poważną przyczynę.
8. Patronem, czyli orędownikiem i obrońcą u Boga winna być osoba stworzona, a więc Najświętsza Maryja Panna, święci Aniołowie, święty lub błogosławiony. Zawsze zatem wyklucza się Najśw. Trójcę i Osoby Boskie.5
9. Patron winien być wybrany przez duchowieństwo i wiernych, wybór zaś ma być zatwierdzony przez właściwą władzę kościelną. Aby wybór i zatwierdzenie miały skutki liturgiczne, wymagają one potwierdzenia Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, która dekretem tejże dykasterii udziela zezwolenia.6
11. Jeśli w miejsce różnych zniesionych parafii zostaje erygowana jedna nowa, winna mieć własny kościół parafialny, który jeśli nie jest budynkiem nowo wzniesionym, może zachować dotychczasowy tytuł. Także kościoły parafii zniesionych, które czasem uważa się za "współparafialne", zachowują swe własne tytuły.7
12. Jeśli kilka parafii łączy się w ten sposób, że powstaje z nich jedna nowa, wolno, z racji duszpasterskich, ustanowić dla niej nowe wezwanie, różne od tytułu kościoła parafialnego.
1 Por. Pontificale Romanum, Ordo dedicationis ecclesiae et altaris, editio typica 1987, cap. II: Ordo dedicationis ecclesiae, n. 4 (wersja polska: Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza, Katowice 2012, rozdz. II: Obrzędy poświęcenia kościoła – dop. tłum.)
2 Por. tamże.
3 Por. tamże; Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, Notificatio de dedicatione aut benedictione ecclesiae in honorem alicuius Beati, diei 29 novembris 1998.
4 Por. Pontificale Romanum, Ordo dedicationis ecclesiae et altaris, editio typica 1987, cap. V: Ordo benedictionis ecclesiae (wersja polska: Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza, Katowice 2012, rozdz. V Obrzędy błogosławieństwa kościoła – dop. tłum.)
5 Por. Sacra Congregatio de Cultu Divino, De Patronis constituendis, diei 19 martii 1973: Acta Apostoticae Sedis 65 (1973) 276-279, nn. 4, 6 (wersja polska: Święta Kongregacja Kultu Bożego, Normy dotyczące ustanawiania patronów, nn. 4, 6; w: Anamnesis nr 85 [[2016, nr 2]], s. 15-16 – dop. tłum.).
6 Por. tamże, num. 3, 7-8.
7 Por. tamże, num. 5-6.