Kongregacja Kultu Bożego
Quattuor abhinc annos
List o użyciu Mszału Rzymskiego wg wydania wzorcowego z r. 1962
(03.10.1984)
- Kategoria tekstu: Dokumenty Stolicy Apostolskiej
- Status: Dokument historyczny, obecnie obowiązuje nowa wykładnia tematu mszy "trydenckiej": motu proprio "Summorum Pontificum" (2007), instrukcja "Universae Ecclesiae" (2011), Wskazania KEP dotyczące sprawowania Mszy św. według Motu proprio "Summorum Pontificum" (2007).
- Źródło przedstawianego tekstu: AAS 76 (1984), s. 1088-1089 (zob. PDF)
- Dokument sprawdzony
- Przekład: ks. D. Ostrowski, z porównaniem tłumaczenia Andrzeja Skurdo umieszczonego na stronie vademecumliturgiczne.pl.
List*
o użyciu Mszału Rzymskiego wg wydania wzorcowego z r. 1962.
*przesłany do przewodniczących Konferencji Episkopatów
Wasza Eminencjo/Ekscelencjo,
cztery lata temu, na polecenie Jego Świątobliwości Papieża Jana Pawła II, Biskupi całego świata zostali poproszeni do złożenia sprawozdania:
- o sposobie, w jaki w ich diecezjach kapłani i wierni, należycie posłuszni postanowieniom Soboru Watykańskiego II, przyjęli Mszał ogłoszony władzą Papieża Pawła VI;
- o trudnościach napotkanych przy wprowadzaniu odnowy liturgicznej;
- o oporach, które być może należy przezwyciężyć.
O wyniku konsultacji zostali powiadomieni wszyscy Biskupi (por. Notitiae, n. 185, grudzień 1981). Po rozważeniu ich odpowiedzi uznano, że prawie w całości rozwiązany został problem tych kapłanów i wiernych, którzy pozostali przywiązani do tzw. rytu "trydenckiego".
Ponieważ jednak ten problem trwa, sam Ojciec Święty, pragnąc przychylnie towarzyszyć tym grupom, udziela Biskupom diecezjalnym władzy posługiwania się Indultem, aby kapłani i wierni, wyraźnie wymienieni w przedstawionej własnemu Biskupowi prośbie, mogli celebrować Mszę używając Mszału Rzymskiego według wydania wzorcowego z roku 1962, z zachowaniem jednakże następujących norm:
a) Należy bez wątpliwości i publicznie potwierdzić, że taki kapłan i tacy wierni nie mają nic wspólnego z tymi, którzy w wątpliwość podają ważność i słuszność doktrynalną Mszału Rzymskiego, ogłoszonego w 1970 r. przez Papieża Pawła VI.
b) Celebracja ta ma być przeznaczona tylko dla tych grup, które o nią proszą; ponadto w kościołach i kaplicach wyznaczonych przez Biskupa diecezjalnego (jednak nie w świątyniach parafialnych, chyba że Biskup w wyjątkowych przypadkach na to pozwoli); w te dni i pod warunkami, jakie wskaże Biskup, albo na stałe, albo jednorazowo.
c) Celebracja taka ma się odbywać według Mszału z 1962 r. i to w języku łacińskim.
d) Nie może dojść do żadnego pomieszania obrzędów i tekstów jednego Mszału z drugim.
e) Każdy Biskup powinien powiadomić tę Kongregację o pozwoleniach przez siebie udzielonych, a także, po upłynięciu roku od udzielenia tego Indultu, o uzyskanych owocach jego zastosowania.
Korzystanie z tego rodzaju pozwolenia, będącego oznaką troski, jaką wspólny Ojciec otacza wszystkie swoje dzieci, nie może być połączone z żadnym uprzedzeniem wobec odnowy liturgicznej, która ma być zachowana w życiu każdej Wspólnoty kościelnej.
Raduje mnie prawdziwie ta okoliczność, aby wyrazić wobec Waszej Ekscelencji oddanie w Panu.
Z siedziby Kongregacji Kultu Bożego, 3 października 1984.
+ Augustyn Mayer, O.S.B., Abp tyt. Satriano, Proprefekt
+ Wergiliusz Noe, Abp tyt. Voncarii, Sekretarz
W Św. Kongregacji Kultu Bożego prot. n. 686/84.